XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Orain ez dago sistimaketa sobietarreko marxismoa zehazki arakatzen eta kritikatzen gelditzerik.
Nire ustez honez gero
Kontua ez da aitortza gehiago ala gutiago modernoa eduki: Alderdiek aitortzarik edukitzea bera da erreazionario, aitortza hori filosofikoa ala teologikoa izan.
Dudarik gabe erlijio guduen garaiko hondakin bat.
Literatura sobietarraren historiak beste arrisku batez atentzioa emateko aukera eskaintzen du: kulturaren ideologizapenaz, estrategia partikular baten funtzioan.
Esaterako, lehenago euskera ez zen euskera, munduko hizkuntzarik ederrena ta Aitorren hizkuntza baizik.
Ideologizapen hau aspaldi desmaskaratu zen.
Baina berriz ere euskerari ez zaio euskera izanaz utzi nahi: proletarista egiten da....
Ideologikeriak jota bai errealismo sozialistaren teoria ta bai proletkulturalismoa daude.
(Proletkulturalismoa, arrazoipidezko sistimak baino gehiago utopiak).
Horregatik, Alderdiaren menpetik aterata ere
Errealismoaren teoriak ikusaldeen hierarkia bat asmatu du, guzien gain eta edozein kasutan ikuspegi sozial-historikoa ezarriz, eta hain zuzen sozial-historiko marxista besterik ez (areago, azken finean marxista sobietarra).